Een hartig woordje

Volgens een trendrapport van Tempo-Team moeten we de komende jaren rekening blijven houden met een hoog werkloosheidscijfer. Als ik daar mijn gedachten over laat gaan, bekruipt mij een benauwd gevoel. Waar gaan we banen voor al die inactieve mensen vandaan toveren? De robot staat immers ook al met 1 been op de drempel van de arbeidsmarkt..

Uitgeverij van Dale neemt een dosis bezorgdheid bij me weg als ik lees dat zij het brood op de plank van mensen als Ton de Boon verzorgen. Ton is, fulltime, woordwatcher en daarmee belast met de beduidende taak de woordvanhetjaarverkiezing (is dat woord al opgenomen in het woordenboek?) uit de grond te stampen. Zolang het voor het bedrijfsleven lonend blijft om met dit soort dienstbetrekkingen op de proppen te komen, valt de dreiging van de arbeidsschaarste nog wel te overzien.

Zolang binnen de Nederlandse samenleving een woordvanhetjaarverkiezing de waan van de dag beheerst, vallen onze nationale kopzorgen ook wel mee trouwens. Want wat is eigenlijk het nut van deze verkiezing? Ik kan nou niet zeggen dat mijn leven er anders is gaan uitzien sinds ik in de dikke van Dale de juiste spelling van woorden als Mabelgate, zeilmeisje, bokitoproof en daggeren kan vinden.

Een van de woorden die dit jaar in de race zijn, is socialbesitas, wat zoveel betekent als ‘een social media verslaving’. Eigenlijk begrijp ik dit woord niet zo goed. Door -besitas krijgt dit officieuze woord een negatieve en ongezonde connotatie, maar ik ben van mening dat het tegendeel waar zou kunnen zijn. Want hoe vaak brengt Facebook, Twitter, Pinterest en Instagram jou niet op de hoogte van de exquise, culinaire creaties van jouw ‘vrienden’? Iedereen met een beetje een representatieve online vriendengroep wordt door middel van een kiekje van een justhomemade granolabar, überverse superfoodsmoothie en megahippe nonfatnondiary latte macchiato geïnformeerd over de laatste o-zo-gezonde eettrends. Dus hoezo ongezond?

Zodoende, Ton, als we je dan toch van de straat moeten houden, pleit ik ervoor dat je wat overuren opneemt om hier een woord voor te verzinnen. Daar krijg je dan weer opslag voor die je in onze economie kunt pompen, wat de werkloosheid uiteindelijk weer uit t slop trekt. Easydoesit.

Hier, weer,  een via de digitale snelweg verkregen gezond recept.

Althans.. gezonder dan het traditionele recept. Chips. Niet van aardappel, maar van aardpeer. Mèt zwarte olijven hazelnoottapenade.

Schrob de aardperen schoon onder de kraan met een schuursponsje. Er mag wel een beetje schil aan blijven zitten. Met een kaasschaaf maak je plakjes.

Verwarm in een wok een laag olie van 3-4 cm tot het goed heet is. Check dit door er een klein stukje aardpeer in te dopen. Begint het te borrelen? Dan is het heet! Bak kleine porties aardpeer tot ze middenbruin zijn. Laat ze uitlekken op wc-papier en bestrooi met zout en als je het lekker vindt wat cayennepeper.

Meng in een keukenmachine de olijven, koriander, hazelnoten, kappertjes, 4 el olijfolie met een beetje versgemalen peper tot tapenade.